Zapraszamy na kolejny wykład w ramach serii „Wokół Krytyki Społecznej”! Tym razem, naszą gościnią będzie prof. Ewa Majewska z SWPS, która wygłosi wykład „Strajk i solidarność. Kontrpubliczności ludowe wczoraj i dziś”. Poniżej znajduje się biogram oraz opis panelu!
Wykład odbędzie się w auli S211 Wydział Nauk Społecznych o godzinie 11:30 4 czerwca 2025.
Ewa Majewska – feministyczna teoretyczka kultury, profesorka Uniwersytetu SWPS Warszawa, kierowniczka projektu „Publiczni wbrew woli. Wytwarzanie podmiotu w archiwach akcji „Hiacynt”” (NCN 2022-25). Wykładała w SWPS Warszawa, na UDK w Berlinie, UW i UJ, prowadziła projekty badawcze na: Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, IWM w Wiedniu, ICI Berlin oraz UW. Jest autorką siedmiu książek, w tym: Feminist Antifascism (Verso, 2021), Kontrpubliczności ludowe i feministyczne (2018), Tramwaj zwany uznaniem (2017), Sztuka jako pozór? (2013) oraz Feminizm jako filozofia społeczna (2009) i szeregu artykułów w czasopismach i tomach zbiorowych, w tym: e-flux, Signs, Third Text, Journal of Utopian Studies i in. Była współkuratorką wystawy prac Marioli Przyjemskiej w warszawskiej Zachęcie (2022-2023). W 2023 roku otrzymała Emma Goldman Award Fundacji Flex za badania zorientowane na równość. Zajmuje się kontrpublicznościami, słabym oporem i dialektyką wolności.
45 lat temu rodziła się w Polsce solidarność, nie tylko ta z wielkiej, ale przede wszystkim ta pisana małą literą. Osoby robotnicze ze Stoczni Gdańskiej i innych zakładów stanęły murem najpierw za zwolnioną z pracy Anną Walentynowicz, a następnie – za wolnością, równością i demokracją. Rozpoczęty w sierpniu 1980 roku strajk rozlał się na całą Polskę, przynosząc zmiany demokratyzujące skostniałe struktury władzy, ale także nadzieję na lepszą politykę. Na narodziny „Solidarności” możemy spojrzeć jako na jeden z wielu ignorowanych zazwyczaj w podręcznikach historii przykładów ludowych kontrpubliczności. Wybrzmiewa w nich wolny od hegemonii klas uprzywilejowanych głos podporządkowanych innych – robotnic i robotników, osób queerowych czy kobiet. W moim wykładzie podejmę kwestię ludowej, nieelitarnej politycznej sprawczości, która przyjmuje czasem formę krytyki, czasem oporu, solidarności lub walki. Skupię się na jej współczesnych przykładach – działaniach ruchów LGBTQIA+ oraz feministycznych. Wykład zaprezentuje więc społeczną krytykę jako formę politycznej sprawczości, mającą swoje intelektualne, refleksyjne oblicze oraz zmaterializowaną i ucieleśnioną dziejową konieczność oraz autonomiczną dyskursywną formę.
